Zespół składał się z dwóch wodnosamolotów; Short S-20 MERCURY czterosilnikowego wodnosamolotu pocztowego dalekiego zasięgu oraz samolotu wynoszącego Short S-21 MAIA. Przed startem S-20 umieszczano na kadłubie maszyny wynoszącej. Zespół starował wykorzystując moc wszystkich silników. Z pełną ilością paliwa samolot Mercury nie był w stanie samodzielnie wznieść się z powierzchni wody. Po nabraniu pułapu przelotowego zespół rozdzielał się i Mercury już samodzielnie zdolny był do lotu. By udowodnić planowany zasięg lotu 6 października 1938 roku kapitan D. C. T. Bennet i I. Hervey po starcie za pomocą S-21 z Dundee w Szkocji i po 42 godzinach wodują w Oranienburgu (RPA). Pokonany dystans 9726 km w linii prostej został zapisany w tabelach rekordów w klasie wodnosamolotów i figuruje w nich do dziś jako najlepszy wynik
Pomimo sukcesu nie doszło do praktycznego wykorzystania takiego rozwiązania. W ciągu kilku lat były dostępne samoloty z zasięgiem umożliwiającym komercyjne loty na zakładanych trasach bez karkołomych rozwiązań
Pomysłodawcą zespołu był doradca techniczny Lini Imperial Airways R. M. Mayo
